UNIT5

പ്രാചീനതമിഴകം

മഹാശിലായുഗ സ്മാരകങ്ങള്‍

മൂന്നാര്‍ മുനിയറ

മഹാശിലായുഗം ചന്ദ്രഗിരി

.

മുനിയറ

.

കരി ചുവപ്പ് പാത്രങ്ങള്‍.

.

കന്‍മേശകള്‍-മറയൂര്‍.

.

സംഘസാഹിത്യം

സംഘം പാട്ടുകൾ സംഘകാലത്ത് രചിക്കപ്പെട്ടവയാണെങ്കിലും അവ സമാഹരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. ഇതുണ്ടായത് സംഘസാഹിത്യം ഉണ്ടായി നൂറ്റാണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞാണ്‌. സമാഹരണം നടത്തിയതും സാഹിത്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജനങ്ങളുടെ ശത്രുക്കളായിരുന്നു. അതിനാൽ അവർ ചരിത്രപ്രാധാന്യമുള്ളതും പില്കാലത്ത് അവരുടെ നിലനില്പിന്‌ ഭീഷണിയായേക്കാവുന്നതുമായ പാട്ടുകൾ എല്ലാം നശിപ്പിച്ച് കളയുകയും പുതിയ പാട്ടുകളും കെട്ടുകഥകളും അവിശ്വസനീയമായ പ്രസ്താവനകളും സാഹിത്യത്തിൽ എഴുതിച്ചേർക്കുകയുണ്ടായി. പ്രൊഫ. ഇളംകുളം അഭിപ്രായത്തിൽ "ചാതുർ‌വർണ്ണ്യത്തോട് പ്രതികൂലമനോഭാവം പ്രദർശിപ്പിച്ച സംഘം കവികളെ പിൽക്കാലത്താരും സ്മരിച്ചുകാണുകയില്ല. അവരുടെ പേരു പോലും വിസ്മരിക്കപ്പെടണമെന്നത് ചാതുർ‌വർണ്ണ്യ പ്രചാരത്തിലെ ഒരു നിയമമായിരുന്നു". അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ ഇവ സമാഹരിക്കപ്പെട്ടത് 7-‍ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. അതിൻ തെളിവായി പറയുന്നത് അക്കാലത്ത് മാത്രം നിലവിൽ വന്ന ചേലൂർ തുളുനാട് എന്ന സ്ഥലനാമങ്ങൾ പ്രതിപാദിക്കുന്ന കാവ്യങ്ങൾ അതിൽ കടന്നുകൂടിയതാണ്‌. വന്ദന സ്തോത്രങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ശൈലിക്കിടയിൽ അത് ചേർത്തിരിക്കുന്നു, എണ്ണം 400 തികയ്ക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയും ജാതി വ്യത്യാസം തുടങ്ങിയ ആര്യസ്ഥാപനങ്ങൾ ഇവിടെ മുമ്പേ പ്രചാരത്തിലിരുന്നു എന്ന് കാണിക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയും അനേകം കവിതകൾ ഇങ്ങനെ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരിക്കുന്നു.പുറനാനൂറിലാണ്‌ ഇത് കൂടുതലായും കാണപ്പെടുന്നത്. ^[2] 

വർഗ്ഗീകരണം

സംഘം കൃതികൾ പൊതുവെ പാട്ടെണ്ണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്‌ തരം തിരിച്ചിട്ടുള്ളത്. മേൽക്കണക്കുകൾ പതിനെട്ട് കീഴ്ക്കണക്കുകൾ പതിനെട്ട് എന്നിങ്ങനെ വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു. മേൽക്കണക്ക് വലിയ പാട്ടുകൾ ആണ്‌. ഇപ്രകാരം പത്ത് ബൃഹദ് കാവ്യങ്ങളാണ്‌ പത്തുപാട്ട്. ഇതേ പോലെ തന്നെ എട്ട് മഹദ് കാവ്യങ്ങൾ എട്ടുത്തൊകൈ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.^[3]

കൃതികൾ

എട്ടുത്തൊകൈ(anthology)(സമാഹാരം) എന്നറിയപ്പെടുന്നവ താഴെ പറയുന്നവയാണ്

പേര്	തമിഴിൽ	വരികളുടെ എണ്ണം
പുറനാനൂറ്	புறநானூறு	398
അകനാനൂറ്	அகநானூறு	400
നറ്റിണൈ	நற்றிணை	399
കുറുംതൊകൈ	குறுந்தொகை	400
പതിറ്റുപത്ത്	பதிற்றுப்பத்து	80
അയിങ്കുറു നൂറ്	ஐங்குறுநூறு	498
പരിപ്പാടൽ	பரிபாடல்	22
കലിത്തൊകൈ	கலித்தொகை	150

 പത്തുപാട്ട്

എണ്ണം	പേര്	കർത്താവ്	ഈരടികളുടെ എണ്ണം
1	തിരുമുരുകറ്റുപ്പടൈ. (திருமுருகாற்றுப்படை)	നക്കീരർ	317
2	പൊറുനാർ ആറ്റുപ്പടൈ (பொருநர் ஆற்றுப்படை)		317
3	ശിറുപ്പനാറ്റുപ്പടൈ (சிறுபாணாற்றுப்படை)	നല്ലൂർ നത്തനാറ്	269
4	പെരുമ്പാണാറ്റുപ്പടൈ (பெரும்பாணாற்றுப்படை)	കടിയാളൂർ ഉരുത്തിരങ്കണ്ണനാർ	248
5	മുല്ലൈ പാട്ടു (முல்லைப்பாட்டு)	നപ്പൂതനാർ	103
6	മഥുരൈ കാഞ്ചി (மதுரைக்காஞ்சி)	അത്മാങ്കുടി മരുതനാർ	782
7	നെടുംനൽവാടൈ (நெடுநல்வாடை)	നക്കീരർ	188
8	കുറിഞ്ചിപ്പാട്ടു ( குறிஞ்சிப்பாட்டு)	കപിലാർ	261
9	പട്ടിണപാലൈ (பட்டினப் பாலை)	കടിയാളൂർ ഉരുത്തിരങ്കണ്ണനാർ	301
10	മലൈപ്പടുകടാം (மலைப்படுகடாம்)	ഹിരണ്യമുട്ടത്തു പെരുംകുന്രൂർ പെരുംകെഞ്ചിനാർ	583

മഹാകാവ്യങ്ങള്‍

ചിലപ്പതികാരം

 ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.തമിഴിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളിലൊന്നാണിത്. ഇളങ്കോ അടികൾ രചിച്ചതാണ് ഇതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. മൂന്നു അധ്യായങ്ങളിലായി 5700 വരികളാണ് ഇതിനുള്ളത്. തമിഴിലെ അഞ്ച് മഹാകാവ്യങ്ങളിൽ ഒന്നായ ഇത് ജൈനമത സിദ്ധാന്തങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുന്നു. മണിമേഖല എന്ന മഹാകാവ്യം ചിലപ്പതികാരത്തിന്റെ തുടർച്ചയാണ്‌ അതിനാൽ ഇവ രണ്ടും ഇരട്ടകാവ്യങ്ങളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ഇളങ്കോ‌അടികൾ കേരളീയൻ‌ ആയിരുന്നു. ഇളംകോഅടികൾ എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം യുവരാജാവ് എന്നാണ്. അദ്ദേഹം ചേരരാജ സദസ്സിലെ ഒരംഗമായിരുന്നു. കരികാലചോഴന്റെ സമകാലികനായിരുന്നു അദ്ദേഹം എന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. അദ്ദേഹം ചേരരാജാവായിരുന്ന ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവന്റെ സഹോദരൻ ആയിരുന്നു എന്നും ചില ചരിത്രകാരന്മാർ കരുതുന്നു.

കഥാസംഗ്രഹം

കാവേരിപ്പൂമ്പട്ടണത്തിലെ ധനികനായ ഒരു വർത്തകപ്രമാണിയുടെ മകളായിരുന്നു കണ്ണകി. വിവാഹപ്രായമായപ്പോൾ ധാരാളം സമ്പത്ത് നൽകി അവളെ കോവലനു വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുത്തു. സന്തോഷപൂർണ്ണമായ വിവാഹജീവിതത്തിനിടെ അസ്വാരസ്യങ്ങൾ കടന്നു വന്നു. മാധവി എന്ന നർത്തകിയുമായി കോവലൻ അടുപ്പത്തിലാകുന്നു. തന്റെ സമ്പത്തു മുഴുവൻ അവൾക്കടിയറവെച്ച് കോവലൻ ഒരുനാൾ തെരുവിലേക്കെറിയപ്പെടുന്നു. തെറ്റ് തിരിച്ചറിഞ്ഞ കോവലൻ കണ്ണകിയുടെ അടുത്ത് തിരികേ എത്തുന്നു. പതിവ്രതയായ കണ്ണകി അയാളെ സ്വീകരിച്ച് ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിനു തുടക്കമിടുന്നു. പണത്തിനുവേണ്ടി തന്റെ ബാക്കിയായ ഒരേ ഒരു സ്വത്തായ പവിഴം നിറച്ച ചിലമ്പ് വിൽക്കാനായി കോവലനെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു. അതുമായി അവർ രണ്ടുപേരും പാണ്ഡ്യരാജധാനിയായ മധുരയിലെത്തി.
ആയിടക്കുതന്നെ പാണ്ഡ്യരാജ്ഞ്നിയുടെ മുത്തുകൾ നിറച്ച ഒരു ചിലമ്പ് കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്നു മോഷണം പോയിരുന്നു. അതന്വേഷിച്ചു നടന്ന പട്ടാളക്കരുടെ മുമ്പിൽ കോവലൻ അകപ്പെട്ടു. പാണ്ഡ്യരാജസദസ്സിൽ രാജാവിനുമുമ്പിൽ എത്തിക്കപ്പെട്ട കോവലനു കണ്ണകിയുടെ ചിലമ്പിൽ പവിഴങ്ങളാണെന്നു തെളിയിക്കാനായില്ല. തുടർന്നു രാജാവ് കോവലനെ ഇല്ലാത്ത മോഷണക്കുറ്റത്തിനു ഉടനടി വധശിക്ഷക്ക് വിധേയനാക്കി.
വിവരമറിഞ്ഞ് ക്രുദ്ധയായി രാജസദസ്സിലെത്തിയ കണ്ണകി തന്റെ ചിലമ്പ് പിടിച്ചുവാങ്ങി അവിടെത്തന്നെ എറിഞ്ഞുടച്ചു. അതിൽനിന്ന് പുറത്തുചാടിയ പവിഴങ്ങൾ കണ്ട് തെറ്റ് മനസ്സിലാക്കിയ രാജാവും രാജ്ഞിയും പശ്ചാത്താപത്താൽ മരിച്ചു. പക്ഷേ പ്രതികാരദാഹിയായ കണ്ണകി അടങ്ങിയില്ല. തന്റെ ഒരു മുല പറിച്ച് മധുരാനഗരത്തിനു നേരെ എറിഞ്ഞ് അവൾ നഗരം വെന്തുപോകട്ടെ എന്നു ശപിച്ചു. അവളുടെ പാതിവ്രത്യത്തിന്റെ ശക്തിയാൽ അഗ്നിജ്വാലകൾ ഉയർന്ന് മധുരാനഗരം ചുട്ടെരിച്ചു.

 മണിമേഖല

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം [പ്രദർശിപ്പിക്കുക]

സംഘകാലത്തെ ഒരു മഹാകാവ്യമാണ്‌ മണിമേഖല.( തമിഴ്:மணிமேகலை, ഇംഗ്ലീഷ്: Manimekalai.) തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ അഞ്ച് മഹാകാവ്യങ്ങളിലൊന്നായി ^[1] കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഇത് ചിലപ്പതികാരത്തിന്റെ തുടർച്ചയാണ്‌. അതിനാൽ ഇവ രണ്ടിനേയും ഇരട്ടക്കാവ്യങ്ങൾ എന്നു വിളിക്കാറുണ്ട്. ചിലപ്പതികാരം ജൈനമതസിദ്ധാന്തങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുന്ന കാവ്യമാണെങ്കിൽ മണിമേഖല ബുദ്ധമതതത്വങ്ങളെയാണ്‌ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ബുദ്ധമതത്തെ അങ്ങേയറ്റം പുകഴ്ത്തുകയും ഇതരമതങ്ങളെ ഖണ്ഡിക്കുകയുമാണ്‌ മണിമേഖല ചെയ്യുന്നത്. ഈ രണ്ടു കാവ്യങ്ങളും ഒരേ കാലത്ത് രചിക്കപ്പെട്ടവയായിരിക്കണം എന്നാണ്‌ കരുതപ്പെടുന്നത്. (എന്നാൽ ചിലപ്പതികാരം രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലും മണിമേഖല ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലും ആണ്‌ രചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്നും അഭിപ്രായമുണ്ട്^[1]‌). കേരള സാഹിത്യ അക്കദമി 1971 ൽ ഇതിന്റെ ഒരു പരിഭാഷ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ചിലപ്പതികാരം ഒരു സമ്പന്ന കുടുംബത്തെപ്പറ്റിയാണ്‌ എങ്കിൽ മണിമേഖല ഒരു വേശ്യയുടെ (ചിലപ്പതികാരത്തിലെ നായകനായ കോവിലനും മാധവി എന്ന വേശ്യക്കും ) മകളെ സംബന്ധിച്ചുള്ളതാണ്‌. ഇങ്ങനെയുള്ള കഥ

ഐന്തിണ

കേരളം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ദക്ഷിണേന്ത്യന്‍ ചരിത്രഗവേഷണത്തിന്‌ വിലമതിക്കാനാകാത്ത ഉപധാനങ്ങളാണ്‌ സംഘസാഹിത്യ കൃതികള്‍. അത്‌ ഈ പ്രദേശത്തിന്റെ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ സമഗ്രചിത്രം പകരുന്ന വിശിഷ്‌ട രേഖകളാണ്‌. ആടുമാടുകളെ മേയ്‌ച്ചു ജീവിച്ച പ്രാചീന ഗോത്രവ്യവസ്ഥയില്‍ നിന്നും കൃഷിപ്രധാനമായ ഒരു ജീവിത വ്യവസ്ഥയിലേക്ക്‌ ജനങ്ങള്‍ വഴിതിരിയുന്നത്‌ ഈ കാലത്താണ്‌. അതുകൊണ്ടു തന്നെ കൃഷിയെക്കുറിച്ചും കൃഷിയുടെ അനുബന്ധ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിഭിന്നങ്ങളായ ഭൂ പ്രതലങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംഘകൃതികള്‍ വിലയിരുത്തുന്നു.

സംഘസാഹിത്യത്തില്‍ ഭൂമിയെ തിണകള്‍ എന്നുവിളിക്കുകയും തിണകളെ അഞ്ചായി വിഭജിക്കുകയും ചെയ്‌തിരുന്നു. അതത്രെ ഐന്തിണകള്‍. മരുതം, മുല്ലൈ, കുറിഞ്ഞി, പാല, നെയ്‌തല്‍ എന്നിവയാണ്‌ സംഘംകൃതിയില്‍ പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുന്ന ഐന്തിണകള്‍. ഇതിലെ ഓരോ തിണയ്‌ക്കും ചേര്‍ന്ന പ്രണയകവിതകള്‍ സംഘസാഹിത്യത്തിലെ അകംകവിതകളില്‍ കണ്ടെത്താനാകുന്നു. ആ കവിതകളിലെ പരാമര്‍ശങ്ങളില്‍ നിന്നാണ്‌ ചരിത്രകാരന്മാര്‍ ഐന്തിണകളെ നിര്‍വചിക്കുന്നത്‌.
ഐന്തിണകളില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത്‌ മരുതനിലമാണ്‌. ഫലഭൂയിഷ്‌ഠമായ നദീതീരങ്ങളാണത്രെ മരുതം. ലോകത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ട്‌ കൃഷിക്കാരാണെന്നും മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളെയും തീറ്റിപ്പോറ്റുന്നത്‌ അവരാണെന്നും കവികള്‍ പാടിയിരുന്ന ആ പഴയകാലത്ത്‌ കൂടുതല്‍ വിളവുലഭിക്കുന്ന പ്രദേശത്തിന്‌ കൂടുതല്‍ പ്രാധാന്യമുണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമാണ്‌. ഈ പ്രദേശങ്ങളിലെ താമസക്കാര്‍ പൊതുവേ കര്‍ഷകരായിരുന്നതിനാല്‍ അവരെ ഉഴവര്‍ എന്നുവിളിച്ചിരുന്നു. ഇവര്‍ കാര്‍ഷികവൃത്തിയില്‍ വൈദഗ്‌ധ്യം നേടിയവരാണെന്ന്‌ സൂചിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി പ്രയോഗങ്ങള്‍ സംഘകൃതികളില്‍ കാണുന്നു. കാളപൂട്ടലും കലപ്പകൊണ്ടുഴലലും ആ കാലത്തെ ഏറ്റവും വിദഗ്‌ധമായ തൊഴിലുകളായി ഇതില്‍ വിവരിക്കപ്പെടുന്നു.
പുല്‍മേടുകളും കുറ്റിക്കാടുകളും നിറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളെയാണ്‌ മുല്ലൈ തിണ എന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്‌. ഈ പ്രദേശങ്ങള്‍ താരതമ്യേന കൃഷിക്കപര്യാപ്‌തമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാവാം ഇവിടെ വസിച്ചവര്‍ ആടുമാടുകളെ മേയ്‌ച്ചായിരുന്നു ജീവിതവൃത്തി കഴിച്ചിരുന്നത്‌.

മലകള്‍ നിറഞ്ഞ കാട്ടുപ്രദേശമാണ്‌ കുറിഞ്ഞിത്തിണ. ഇവിടത്തെ ആളുകള്‍ വേട്ടയാടി ജീവിച്ചവരായിരുന്നു. കുറവര്‍, എയിനര്‍, വില്ലവര്‍ തുടങ്ങിയ ജനവിഭാഗങ്ങളാണ്‌ ഇവിടത്തെ താമസക്കാര്‍. പാലൈനിലങ്ങള്‍ മഴകുറഞ്ഞ മരുപ്രദേശങ്ങളാണ്‌. ഇവിടെ താമസിച്ചിരുന്നത്‌ മറവര്‍, മഴവര്‍ തുടങ്ങിയവിഭാഗങ്ങളാണ്‌. കൃഷിയും കാലിവളര്‍ത്തലും അസാധ്യമായ ഈ പ്രദേശങ്ങളിലെ ആളുകള്‍ കൊള്ളക്കാരും പിടിച്ചുപറിക്കാരുമായി. തികഞ്ഞ പോരാളികളായ ഇവര്‍ നല്ല പടയാളികളായും പേരെടുത്തു. സമുദ്രതീരങ്ങളാണ്‌ നെയ്‌തല്‍ പ്രദേശങ്ങള്‍. മീന്‍പിടിച്ചും ഉപ്പുണ്ടാക്കിയുമാണത്രെ ഇവിടത്തെ ജനങ്ങള്‍ ജീവിച്ചിരുന്നത്‌. പരതവര്‍, മീനവര്‍, വലയര്‍, ഉമണര്‍ തുടങ്ങിയ ജനവിഭാഗങ്ങള്‍ നെയ്‌തല്‍ വാസികളായിരുന്നു.
ഈ ഐന്തിണകളിലെയും തൊഴിലും ജീവിതരീതിയും വ്യത്യസ്‌തമായിരുന്നു എന്നതുപോലെ തന്നെ അവരുടെ സാഹിത്യവും വ്യത്യസ്‌തമായിരുന്നുവെന്ന്‌ സംഘംകാലത്തെ അകംകവിതകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പ്രണയവും പ്രണയ പരിഭവവും വിരഹവുമൊക്കെ ആവിഷ്‌കരിക്കുന്ന അകംകവിതയില്‍ പ്രണയജീവിതത്തിന്റെ അഞ്ച്‌ വ്യത്യസ്‌ത അവസ്ഥകളെ അഞ്ച്‌ തിണകളിലായി അന്നത്തെ കവികള്‍ ദൃശ്യവത്‌കരിക്കുന്നു. പ്രണയത്തിന്റെ ഒന്നാംകാലം മലയും മലയോടു ചേര്‍ന്ന പ്രദേശവുമായ കുറിഞ്ഞിത്തിണയിലാണ്‌ നടക്കുന്നത്‌. നായികാനായകന്മാര്‍ പരസ്‌പരം കണ്ട്‌ അനുരക്തരാകുന്നത്‌ ഇവിടെയാണ്‌. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലേ അത്തരം പ്രണയ സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ സംഘകാലകവികള്‍ വര്‍ണിക്കാറുള്ളൂ.
അകം കവിതകളില്‍ ഭര്‍ത്താക്കന്മാരെ പിരിഞ്ഞ നായികമാര്‍ അവരുടെ പ്രത്യാഗമനം കാത്തിരിക്കുന്ന സ്ഥലം മുല്ലൈനിലമാണ്‌. മുല്ലൈത്തിണയുടെ കവികള്‍ക്ക്‌ ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളാണ്‌ മഴയും സന്ധ്യയും. കൊലയാനകളെക്കാളും മുഷ്‌ക്കുള്ള കാളകളെ അടക്കി വിജയംവരിക്കുന്ന നായകനെ മാലയിട്ട്‌ ആനയിക്കുന്ന യുവതികളാണ്‌ ഇവിടത്തെ നായികമാര്‍.
വഴിതെറ്റിപ്പോകുന്ന ഭര്‍ത്താക്കന്മാരുമായി സ്‌ത്രീകള്‍ കലഹിക്കുന്നത്‌ നിലംകൃഷികള്‍ വിളഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന മരുതനിലത്തുവച്ചാണ്‌. മരുതത്തിണയിലെ കവിതകളിലെ പ്രധാന പ്രതിപാദ്യവും ഇതുതന്നെ. വിരഹിണികളായ നായികമാര്‍ ഇരുന്നു വിലപിക്കുന്നത്‌ കടല്‍ക്കരയിലെ നെയ്‌തല്‍നിലത്താണ്‌. വിരഹംകൊണ്ട്‌ ദുഃഖിച്ച്‌ വിളറിപ്പോയ നായികമാരും അവരെ വിട്ടകന്ന നായകന്മാരുമാണ്‌ ഇതിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങള്‍. മരുഭൂമി പോലെ ഉണങ്ങിവരണ്ട പ്രദേശങ്ങളാണ്‌ പാലൈനിലം. വിരഹത്തെ ഓര്‍ത്തുള്ള നായികമാരുടെ പായാരങ്ങളാണ്‌ ഈ ഭാഗത്തെ കാവ്യവിഷയം.
ഒരു കാലഘട്ടത്തിലെ പ്രണയ തീവ്രമായ ലൗകിക ജീവിതത്തിന്റെ കലാത്മകമായ ആവിഷ്‌കാരമാണ്‌ അഞ്ചുതിണകളില്‍ അഥവാ പ്രദേശങ്ങളിലായി വര്‍ണിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പാട്ടുകള്‍. പ്രാചീന തമിഴകത്തിന്റെ മഹാകവികള്‍ ഉള്‍പ്പെടെ ഉള്ള പല കവികളും ഈ കവിതകളില്‍ തങ്ങളുടെ പ്രതിഭ സമര്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ഇറൈയനാര്‍, ദേവകുലത്താര്‍, പരണര്‍, കുട്ടുവന്‍കണ്ണന്‍, കപിലര്‍, കൂവന്‍മൈന്തന്‍, ഔവ്വയാര്‍, നക്കീരന്‍, കൂടല്ലൂര്‍കിഴാര്‍ എന്നുതുടങ്ങി വലിയൊരു കവിനിര ഈ അഞ്ചുതിണപ്പാട്ടുകളിലൂടെ ആദിദ്രാവിഡത്തന്റെ സാഹിത്യഭൂമികയില്‍ വിശിഷ്‌ടമായ വിതകള്‍ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്‌. മലയാള ഭാഷോത്‌പത്തിക്കുമുമ്പുണ്ടായ ഈ കാവ്യഭാഗധേയം അന്നത്തെ തമിഴകത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന കേരളത്തിനും കൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണ്‌. ഈ തിണപ്പാട്ടുകള്‍ അഥവാ അകം കവിതകള്‍ എന്‍.വി.കൃഷ്‌ണവാര്യരുടെ വിവര്‍ത്തനത്തിലൂടെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്‌.

അവലംബം - വിക്കിപീ‍ഡിയ